Rekenfeiten

Rekenfeiten zijn geautomatiseerd wanneer ze zonder tussenkomst van het werkgeheugen, moeiteloos en onbewust uit het langetermijngeheugen worden gehaald. (Ruijssenaars, Van Luit & Van Lieshout, 2004)

In het langetermijngeheugen zitten verkorte rekenprocedures opgeslagen die ons helpen om vaardig te rekenen. Dit zijn de rekenfeiten.

Deze rekenfeiten staan weer volop in de belangstelling. Nieuwe wetenschappelijke studies tonen namelijk hoe de verschuiving van procedure naar feit tot stand komt. Men onderzocht ook op welke manier het samenspel tussen procedurele- en geheugenstrategieën een rol speelt bij de ontwikkeling van de rekenvaardigheid. Recent krijgt men ook inzicht in de hersenprocessen die aan de basis liggen van het ontstaan van rekenfeiten (De Smedt, 2010). Deze enorme toename aan kennis draagt bij tot een herwaardering van de rekenfeiten binnen het onderwijs, maar ook tot een efficiëntere aanpak van rekenproblemen.

Geautomatiseerde rekenfeiten vergemakkelijken de uitbouw van de rekenvaardigheid. Ze zijn weliswaar geen noodzaak, maar bieden voordelen in het rekenonderwijs. Wie snel rekent, kan namelijk meer en ook complexere oefeningen oplossen. Wie de oplossingen van bewerkingen uit het geheugen kan oproepen, maakt minder fouten en hoeft geen tijd en energie meer te steken in tel- en rekenstrategieën. Die persoon kan het (al dan niet beperkte) werkgeheugen vrijhouden voor andere zaken (Ruijssenaars, van Luit & van Lieshout, 2004). Wie rekenfeiten oproept laat ook geheugensporen na (Thevenot, 2001). Eenvoudige rekenopgaven correct en snel leren oplossen is dus niet het einddoel. We moeten streven naar het gebruik van geheugenstrategieën. De webapplicatie helpt u een goede inschatting te maken van de verschuiving van rekenprocedure naar rekenfeit.